Η ένδοξη ιστορία μας ξεκινάει περίπου το 2021… (200 χρόνια μετά την επανάσταση!).
Η παρέα μας άρχισε να δημιουργείται σιγά σιγά στο τμήμα βόλεϊ (vintage μεικτό) του Πανελληνίου Γυμναστικού Συλλόγου. Στις προπονήσεις αρχίσαμε σταδιακά να βλέπουμε τα κοινά μας ενδιαφέροντα και την απολαυστική παρέα που κάναμε όταν μαζευόμασταν όλοι μαζί. Η αγάπη μας για το αλκοόλ (ίσως και για το βόλεϊ), μας έκανε να έρθουμε πιο κοντά και να συνδεθούμε και εκτός γηπέδου.
Παίζοντας το τελευταίο μας πρωτάθλημα στον Πανελλήνιο, λόγω πρακτικών δυσκολιών του γηπέδου μας, αναζητούσαμε διαρκώς χώρο για τους εντός έδρας αγώνες, είτε δανειζόμενοι τα γήπεδα των αντιπάλων, είτε διερευνώντας διαθεσιμότητα από άλλους συλλόγους. Παρ’ ότι «άστεγοι» -όπως χαρακτηριζόμασταν- καταφέραμε να πάρουμε την τρίτη θέση και το χάλκινο μετάλλιο, κάνοντας περήφανη την προπονήτριά μας Eva Silhanova και φυσικά τους εαυτούς μας!
Η επόμενη χρονιά μας βρήκε κάπως αποσυντονισμένους, με πιο αραιές προπονήσεις, κάποιοι συνέχισαν, κάποιοι σταμάτησαν, κάποιοι εξερεύνησαν άλλες εναλλακτικές. Σκορπίσαμε ως ομάδα αλλά όχι ως παρέα, ώσπου, κρατώντας τις καλές μας αναμνήσεις από τον Πανελλήνιο, η ιδέα μιας δικής μας ομάδας άρχισε να γεννιέται.
Δύο μέλη πήραν την πρωτοβουλία και οραματίστηκαν ένα πλάνο για τη δημιουργία μιας ανεξάρτητης ομάδας. Το επόμενο βήμα ήταν να μαζευτούμε όλοι μαζί και να συζητήσουμε για την υλοποίηση της ιδέας. Πριν ακόμα βρούμε γήπεδο και προπονητή, το όνομα της ομάδας ήταν έτοιμο.
Κάπου εκεί βρέθηκε το γήπεδο του «Αρίωνα» στο Περιστέρι (φήμες λένε ότι επηρέασε την επιλογή, η μπυραρία δίπλα) και ο νέος μας προπονητής Γιώργος Κλαρούδας. Επιστρέψαμε στον αγωνιστικό χώρο με χαμόγελο για την επανασύνδεσή μας, ενθουσιασμό για τη νέα αρχή, δίψα για νέα συστήματα και λίγη ανασφάλεια για το αν αυτή η προσπάθεια θα είχε διάρκεια…
Έξι μήνες μετά βρεθήκαμε στο πρώτο μας τουρνουά στο Λουτράκι, με χάλκινο μετάλλιο, και δοκιμάζουμε τα νέα μας συστήματα στο πρωτάθλημα της ΕΣΠΕΔΑ.